เราตีลูกเพราะอะไร

เรามักได้ยินกันมาตลอดว่า ที่ตีก็เพราะรัก ที่ตีก็เพราะห่วง แต่จริงๆ แล้วอาจต้องลองมาสำรวจตนเองกันซักหน่อยว่าจริงๆ เราตีเพราะอะไร

เพราะตอนนั้นโกรธ

เพราะตอนนั้น เสียใจ

เพราะตอนนั้น มันต้องเอาให้จำ

เพราะตอนนั้น มันต้องได้ระบาย

เพราะตอนนั้น ไม่ได้คิดว่าลูกจะเจ็บปวดขนาดเสียน้ำตา

แล้วที่ว่าเพราะรักนั้นเกิดขึ้นตอนไหน ตอนที่ตีเสร็จแล้วจึงค่อยพูดว่ารักหรือเปล่า?

อย่าตีจนเหมือนลูกเป็นแค่ที่รองรับอารมณ์ของเรา

อย่าทำเหมือนเขาจำไม่ได้ ตีแล้วผ่านแล้วผ่านกันไป

เพราะ…เราไม่รู้เลยว่าทุกไม้ที่เราตี ทุบมือที่เราตบ มันกำลังทำให้ความรักที่เขามีต่อเรา กระเด็นหลุดหายไปทีละนิด ทีละนิดตามจำนวนที่เราตีเขาไปหรือเปล่า