จากกรณีมากมามายที่มีการลงโทษเด็กที่ทำผิดด้วยความรุนแรง จนบางรายถึงแก่ชีวิตนั้นเป็นเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เพียงแต่การลงโทษบางอย่างอาจส่งผลเสียต่อเด็กมากกว่าผลดี แต่ถ้าไม่ลงโทษเลยเด็กจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เขาทำเป็นเรื่องที่ผิด
นพ.ยงยุทธ วงศ์ภิรมย์ศานติ์ ที่ปรึกษากรมสุขภาพจิต ให้ข้อมูลว่า การลงโทษมีหลายรูปแบบ ซึ่งเด็กเล็กกับเด็กโตก็จะมีวิธีการที่แตกต่างกัน การลงโทษเชิงบวกจะเป็นการลงโทษที่ไม่มีการทำร้ายร่างกาย คือตักเตือนโดยใช้ภาษาและท่าทางที่เป็นมิตร รวมไปถึงเทคนิคบางอย่างอย่างการ Time Out
ซึ่งสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการพูดคุย ถึงจะก่อให้เกิดความร่วมมือในการแก้ไขเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม เมื่อเด็กๆ มีการปรับตัวที่ดีขึ้นก็ควรได้รับคำชมกลับไป แต่หัวใจสำคัญของการลงโทษเชิงบวกโดยไม่ตี คือจำเป็นจะต้องให้เขาเรียนรู้พฤติกรรมที่ถูกต้องด้วย
สำหรับการตี ซึ่งเป็นการลงโทษที่มีมาอย่างยาวนานนั้นเป็นการลงโทษที่ทั่วโลกไม่ยอมรับว่าจะสามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรมได้จริง และยังสร้างความเจ็บปวดและความก้าวร้าวให้ไปลงกับคนอื่นต่อ ส่วนการลงโทษด้วยวิธีทางกายภาพ เช่น การสั่งให้วิ่ง การลุกนั่งก็ไม่ได้เป้นวิธีการลงโทษที่เหมาะสม เพราะเราไม่รู้แต่เด็กแต่ละคนสภาพร่างกายเป็นอย่างไร
อ้างอิงจาก