เราชอบที่จะเป็นแม่นะ มีโอกาสเราก็อยากเลี้ยงลูกเอง
ไม่ได้อยากจะเอาลูกไปฝากไว้กับใคร
แต่มีอยู่หลายครั้งที่เรารู้สึกสงสัยในตัวเอง
เคยตั้งคำถามกับตัวเองอยู่บ่อยๆ ว่า
“นี่เราเป็นแม่ที่ดีพอแล้วหรือยัง?”
เราในวันนี้…รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีขึ้นไหม
เราได้ให้เวลาเขาและดูแลเขา
อย่างเต็มกำลังของเราแล้วหรือเปล่า
ทำไมลูกยังป่วยอยู่…ทำไมลูกไม่กินข้าวสักคำ
ทำไมเลี้ยงเด็กคนนึงมันช่างยากขนาดนี้
เป็นแม่ไม่ง่ายเลย…
และเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ที่ล้มเหลวอยู่หลายครั้ง
เคยมีความคิดอยากจ้างพี่เลี้ยงแล้วตัวเองกลับไปทำงาน
เพราะรู้สึกว่าตัวเองทำงานได้ดีกว่าทำหน้าที่แม่…แต่ก็ไม่ได้ทำ
เพราะความคิดที่ว่า “ลูกจะติดเราไปแบบนี้อีกไม่กี่ปี”
มันวนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา
และทุกครั้งที่ลูกแหงนหน้าขึ้นมามองเรา…มันทำให้เรา
ไม่ได้อยากออกไปตามหาความฝันของตัวเองมากนัก
ถึงเราจะไม่ได้เป็นแม่ที่ทำอะไรถูกต้องไปซะหมด
มีอยู่หลายครั้งที่ก็ยังทำผิดพลาดอยู่เลย
แต่เราขอเลือกที่จะทำงานอะไรก็ได้ที่ได้อยู่กับเขาให้มากที่สุด
เพราะลูกต้องการเราแบบนี้…จะอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้
จากแม่…ที่ไม่ได้ดีมากแต่รักลูกยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง