“ลำดับการเกิด ทำให้เด็กมีนิสัยที่ต่างกัน”
มาจากทฤษฎีของ Alfred Adler นักจิตวิทยารายบุคคล ( Individual Psychology ) ที่มองว่าลำดับการเกิดทำมห้บุคลิกภาพของคนเเตกต่างกัน เพราะนำไปสู่การเลี้ยงดูที่ต่างกันด้วย ลองมาดูกันว่าลูกเเต่ละคนจะมีนิสัยยังไงกันบ้าง เเละควรดูเเลเด็กๆ แบบไหนดีค่ะ
ลูกคนโต
เป็นคนมีเหตุผล เอาจริงเอาจัง มีความรับผิดชอบ อยู่ในกฎระเบียบ เชื่อฟังผู้ใหญ่ และมีความเป็นผู้นำสูง นอกจากนี้ยังเป็นคนตรงต่อเวลาเเละยึดถือความถูกต้องเป็นหลัก เเต่ในบางครั้งก็ก้าวร้าว หงุดหงิดง่าย เเละชอบบังคับให้คนอื่นทำอะไรที่ตัวเองต้องการ โดยลูกคนโตมักเป็นที่คาดหวังจากพ่อเม่เพราะเป็นลูกคนแรกของครอบครัว ทำให้มีความเป็นผู้ใหญ่เพื่อเป็นเเบบอย่างให้กับน้องๆ
การดูเเล
บางครั้งพี่คนโตแอบน้อยใจพ่อแม่ เพราะคิดว่าสนใจน้องๆ มากกว่าตัวเอง แต่ก็ไม่เเสดงออก จึงทำให้เกิดความเครียดไว้ พ่อเม่ควรสนับสนุนความเป็นผู้นำ สอนให้รู้จักหน้าที่ พร้อมๆ กับเปิดโอกาสให้ลูกได้เลือกทำในสิ่งที่ชอบ เเละควรสอนน้องให้ดูแลตนเองต่อหน้าพี่บ้าง ไม่ใช้พูดในทำนองว่า “เป็นพี่ต้องยอม ต้องดูแลน้อง” เพราะจะทำให้เด็กเครียด เเละน้องก็จะยิ่งเอาแต่ใจตนเอง ควรให้เขาคอยดูแลน้องได้ในจุดที่พอดี ไม่อย่างนั้นจะทำให้คนพี่รู้สึกน้อยใจ และคนน้องจะเป็นคนเอาแต่ใจได้ค่ะ
ลูกคนกลาง
ในต่างประเทศมักเรียกลูกคนกลางว่า “Wednesdays child ” เพราะเหมือนวันพุธอยู่ที่อยู่กลางสัปดาห์ เป็นคนไม่เคร่งเครียด ไม่เอาจริงเอาจัง ไม่ค่อยเป็นผู้นำเท่าไหร่นัก มักชอบใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไปเรื่อยๆ เพราะรักความสงบ เเละเป็นคนน่าคบหา เป็นมิตรกับคนรอบข้าง เพราะไม่ใช่ลูกคนเเรก พ่อเเม่เลยค่อนข้างผ่อนคลายในการเลี้ยง เเต่ในความเป็นลูกคนกลางทำให้รู้สึกว่าต้องต่อสู้หรือแข่งขันกับพี่น้องตลอดเวลา เพราะมักจะไม่ค่อยได้รับความคาดหวังจากครอบครัวเท่าพี่คนโต เเละเอาใจดูแลเท่าลูกคนเล็ก ทำให้ส่วนมากจะรู้สึกว่าคุณพ่อคุณแม่ไม่รักตัวเองเท่าพี่เเละน้อง
การดูเเล
ควรหมั่นสังเกตอย่างใกล้ชิดว่าเขากำลังทำตัวร่าเริงเกินไป หรือไม่สนใจเรื่องในบ้าน เพื่อปกปิดความน้อยใจหรือเปล่า เพราะความร่าเริงที่เเสดงออกมาเพราะต้องการหามิตรภาพจากเพื่อน ทดแทนส่วนที่ขาดไป ถ้าลูกคนกลางเข้าใจพ่อแม่ เข้าใจครอบครัว เขาก็จะเป็นคนเข้มแข็ง เปิดเผย และร่าเริงแจ่มใส
ลูกคนเล็ก
มักจะเป็นคนขี้อ้อน มักเป็นคนที่สนุกสนาน สดใสร่าเริง มีจินตนาการสูง มีความเป็นมิตรกับคนรอบข้าง เข้ากับคนได้ง่าย มีสเน่ห์ เพราะเป็นลูกคนสุดท้องพ่อเเม่เลยไม่ได้เคร่งเครียดในการเลี้ยงดูมาก เเต่มักเอาแต่ใจ เพราะได้รับการดูเเลอย่างดีจากทุกคนในครอบครัว ได้รับความรักจากพ่อแม่พี่ๆ ค่อนข้างมาก เป็นคนเบื่อง่าย ค่อนข้างยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง เเละเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว เพราะชอบเลียนแบบพฤติกรรมจากพี่ๆ (บางทีก็รวมไปถึงการพูดคำหยาบ ดูหนังติดเรท หรือพฤติกรรมที่ทำให้คุณพ่อคุณเเม่ปวดหัว)
การดูเเล
ไม่ควรตามใจมากเกินไปเพราะอาจทำให้เป็นคนเอาเเต่ใจมากๆ เเละบางครั้งควรปล่อยให้ลูกคนเล็กทำอะไรด้วยตัวเอง เพราะมักต้องการอิสระ ไม่อยากรู้สึกเหมือนถูกดูเเลอยู่ตลอดเวลา
ลูกคนเดียว
มักถูกเลี้ยงดูจากครอบครัวอย่างดี ประคบประหงม ได้รับหลายๆ อย่างโดยไม่ต้องไปแบ่งกับใคร จนบางครั้งเอาแต่ใจตัวเอง ขี้เบื่อ ไม่ชอบผูกมัด เพราะถูกตามใจจนเคยตัว พ่อเเม่มักคาดหวังในตัวลูกมากเนื่องจากเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว มักเป็นเด็กค่อนข้างดื้อเเละมีอารมณ์อ่อนไหว เป็นคนพึ่งพาตัวเองได้ เนื่องจากไม่มีพี่ๆ คอยดูเเล เเละค่อนข้างรักความสมบูรณ์แบบ
การดูเเล
ควสรสอนให้เป็นคนมีรู้เหตุรู้ผล จะทำให้ลูกคนเดียวมีความเชื่อมั่นในตนเอง ไม่อ่อนไหวง่าย เเละมีความนับถือตนเอง
สุดท้ายเเล้วไม่ว่าจะเกิดมาเป็นลูกคนโต ลูกคนกลาง ลูกคนเล็ก หรือลูกคนเดียวก็ตาม สิ่งสำคัญที่สุดคือความรัก ความเอาใจใส่ เเละวิธีเลี้ยงที่ถูกวิธีของคุณพ่อคุณเเม่ ที่จะทำให้ลูกๆ เติบโตไปเป็นเด็กดีค่ะ 😀
