รีวิวนิทาน ใครจะปลอบทอฟเฟิลล่ะ? เรื่องเล่าจากหุบเขามูมิน

” เพื่อนเอ๋ย ก้อนหินกับเปลือกหอยจะมีค่าอะไร ถ้าเธอไม่อาจแบ่งให้ใครเชยชม “

นิทานภาพ “ใครจะปลอบทอฟเฟิลล่ะ?” เรื่องเล่าจากหุบเขามูมินเล่มนี้ บอกเล่าเรื่องราวของทอฟเฟิล เด็กชายที่อาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยว ในที่สุดเขาเลือกที่จะไม่ทนอีกต่อไป การออกเดินทางเพื่อหลีกหนีจากความเหงาจึงเริ่มต้นขึ้น

ใครว่านิทานเป็นเรื่องของเด็กเท่านั้น บอกเลยว่า “ใครจะปลอบทอฟเฟิลล่ะ?” เหมาะกับผู้ใหญ่มากกว่าเด็กด้วยซ้ำ แต่เด็กๆ อย่างเพิ่งน้อยใจไปค่ะ ความจริงคือ นิทานเรื่องนี้เหมาะสำหรับทุกคนต่างหาก

ตรงนี้มีวอมเปอร์สิบเก้าตัว

พูดถึงมุมที่เกี่ยวกับเด็กในนิทานเรื่องนี้ก่อนเลยดีกว่า นอกจากสีสันแสนสดใสอันเป็นเอกลักษณ์ของซีรีส์มูมินแล้ว นิทานเล่มนี้ยังแอบหยอดมุกเล็กๆ ไว้ให้คุณแม่เล่นกับลูกได้เรื่อยๆ อย่าง “การนับตัววอมเปอร์” มาดูกันว่าที่เขียนไว้กับภายในภาพ มีเจ้าวอมเปอร์เท่ากันไหมเอ่ย?

เพราะ ความเหงา เป็นเรื่องของทุกคน

ตูเว ยานซอน ผู้เขียน ได้หยิบยกเรื่องของ ความเหงา มาถ่ายทอดเป็นนิทานเรื่องได้อย่างแยบยล การที่เรามีทุกอย่างพร้อม มีชีวิตสุขสบาย ยืนอยู่ท่ามกลางคนมากมาย แต่ในใจกลับรู้สึกโดดเดี่ยว เป็นเรื่องที่ทุกคนสัมผัสได้ เพราะเราล้วนเคยผ่านความเหงากันมาแล้วทั้งนั้น

นอกจากนี้ผู้เขียนยังได้แฝงวิธีคิดเล็กๆ น้อยๆ ในการทำลายความเหงา ทลายกำแพงที่ปิดกั้นตัวเราจากผู้อื่นไว้อย่างดงามอีกด้วยนะ

ไม่พูดถึงเรื่องภาพเลยคงเป็นไปไม่ได้ ตูเว ยานซอน ได้ทำการแบ่งโลกของความเหงากับความรื่นเริงได้ชัดเจนมาก โดยรอบๆ ตัวของทอฟเฟิลจะมีสีที่มืดมน สายเส้นรกๆ มีความสับสน แต่อีกฝั่งนั้นกลับมีสีสันสดใส สนุกสนาน

ใครจะปลอบทอฟเฟิลล่ะ? เหมาะกับใคร?

อย่างที่ได้เขียนไว้ข้างต้น นิทานเรื่องนี้เหมาะกับทุกคนเลยค่ะ (โดยเฉาะคนเหงาๆ) สำหรับเด็กจะได้เพลิดเลินไปกับเนื้อเรื่องแนวแฟนตาซี แถมยังมีคาร์แรกเตอร์น่ารักๆ อยู่ในนิทานเพียบ เท่านี้ก็ต่อยอดจินตนาการก็ได้เต็มที่แล้วละค่ะ

ส่วนผู้ใหญ่อย่างเรา แน่นอนว่าโดนใจสายเหงาแบบสุดๆ ด้วยบรรยากาศฟุ้งๆ ภาษาสวยๆ ก่อนที่จะโดนความละมุมละไลจะเข้ามาโอบล้อม เพราะตอบจบของเรื่อง ต้องแอบบอกว่า ดี๊ดี แฮปปี้มากค่ะ