“เหนื่อยไหมแม่?”
เป็นประโยคแรกที่เราได้ยินหลังจากเขาเปิดประตูเข้ามา
ในวันที่ลูกร้องไห้ไม่หยุด
วันที่ป้อนข้าวยังไงก็ไม่ยอมกิน
บ้านที่เก็บเท่าไหร่ก็ไม่เคยหายรก
ห้องสี่เหลี่ยมที่อยู่มาทุกวันโดยไม่ได้ออกไปไหน
การนอนให้นม ที่นอนแบบนั้นมาเป็นปีๆ แล้ว
และความรู้สึกไม่มั่นใจว่าเรา เป็นแม่ที่ดีพอหรือยัง
แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเองซะงั้น
เป็นแม่มันกดดันมากเลยนะ
แต่แค่คำถามที่ว่า เหนื่อยไหม แค่นี้
มันมีค่ากับคนที่กำลังเหนื่อยมากๆ คนที่ต้องการกำลังใจ
คนที่พยายามอย่างเต็มความสามารถในการเลี้ยงลูกให้ดี
……………………….
แล้ววันนี้