อย่างหนึ่งที่คนเป็นพ่อแม่ต้องจำและพยายามมากที่สุดคือการคิดอยู่เสมอว่า
ลูกไม่ใช่ตุ๊กตา
เขาไม่จำเป็นต้องแต่งตัวตามที่เราชอบ
เขาไม่จำเป็นต้องเรียนในวิชาที่เราอยากให้เรียน
เขาไม่จำเป็นต้องชอบในสิ่งที่เราพยายามบอกเขาว่ามันดี
เขาไม่จำเป็นต้องสานฝันของเราที่เคยอยากทำและไมไ่ด้ทำ
เพราะเขาคือลูกของเรา
ไม่ใช่ตุ๊กตาของเรา
พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิดชีวิตเขา แต่ไม่ใช่เจ้าของชีวิตเขา
ต้องรักลูกให้เหมือนเขาเป็นลูก ไม่ใช่ตุ๊กตาที่จะบังคับให้เป็นยังไงหรือจะเล่นกับเขาอย่างไรก็ได้เพื่อให้เราพอใจ