ตอนเราอารมณ์ดี ก็อยากให้ลูกอยู่
แต่พอเราอารมณ์ไม่ดีก็เอาแต่ไล่ให้ไปเพราะรำคาญ
รำคาญความพูดไม่รู้เรื่อง รำคาญที่ช่วยแก้ปัญหาไม่ได้ รำคาญที่ต้องคอยดูแลทั้งที่เราก็อารมณ์ไม่ปกติ
จนบางครั้งพอรู้ตัวก็อยากขอโทษเขา
เพราะเราเองก็มานึกได้ว่า
ตอนลูกดีใจ เสียใจ ต้องการกำลังใจ เขาเรียกหาแต่เรา มีแต่เรา เพราะเราคือโลกทั้งใบของเขา
และทำไมเราถึงเลือกอยู่กับเขาแค่บางเวลาที่เราอยากจะอยู่….
จะพยายามให้เวลากันและกันให้มากขึ้นนะ