ภาษาอังกฤษ เป็นภาษาที่จำเป็นและสำคัญในปัจจุบันมากๆ ดังนั้นคุณพ่อคุณแม่หลายๆ บ้านจึงพยายามใช้ภาษาอังกฤษกับลูก และเลือกที่จะเลี้ยงลูกแบบสองภาษา แต่การเลี้ยงลูกให้เป็นเด็กสองภาษา ก็คงเจอปัญหาว่าทำไมลูกถึงไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษกับเราสักที วันนี้เราเลยมาดูเหตุผลกันดีกว่าค่ะ ว่าทำไมลูกถึงไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษกับเราสักที
ลูกอยู่ในช่วง Silent Period
Silent Period คือช่วงที่เด็กๆ จะนิ่งเงียบและใช้เวลาในช่วงนั้นเก็บข้อมูล ซึ่งเด็กแต่ละคนจะมี Silent Period ที่ไม่เท่ากันขึ้นอยู่กับพื้นฐานและบุคลิกภาพของเด็ก เช่น เด็กบางคนพื้นฐานเป็นคนกล้าแสดงออก ชอบพูด ไม่ว่าจะพูดถูกพูดผิดก็จะพูด จึงทำให้เขากล้าที่จะพูดจะคุย ช่วง Silent Period ของลูกก็จะสั้น แต่ถ้าลูกเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยกล้าพูด เวลาถามอะไรก็จะเงียบๆ ยิ่งเป็นภาษาอังกฤษก็จะเงียบกว่าเดิม เป็นเพราะเขายังไม่กล้าพูด เข้าใจแต่ไม่รู้จะตอบยังไง หรือบางทีก็คือไม่เข้าใจในสิ่งที่กำลังพูดอยู่เลยก็ได้ แต่สิ่งที่เขาตอบสนองมาคือความเงียบๆแต่ถ้าเมื่อเราพูดไปเรื่อยๆ แล้วลูกสามารถทำตามคำสั่งได้ ก็ถือว่าเป้นสัญญาณที่ดีแล้วค่ะดังนั้นคุณพ่อคุณแม่ก็ต้องดูพื้นฐานและบุคลิกของลูกในการสอนภาษาเหมือนกันนะคะ
ไม่ใช้ภาษาอังกฤษกับลูกอย่างสม่ำเสมอ
ความสม่ำเสมอเป็นปัจจับสำคัญในการเรียนภาษา การที่เราอยากจะให้ลูกฟังหรือพูดภาษาอังกฤษได้ พ่อแม่ก็ต้องหมั่นคุยกับลูกด้วยภาษาอังกฤษเช่นกัน อย่าพูดไทยคำ อังกฤษคำ หรือนึกจะพูดก็พูด แต่ว่าต้องพูดให้เป็นนิสัย แนะนำว่า ให้แบ่งกันไปเลยว่าใครจะพูดภาษาไหนกับลูก เช่น พ่อพูดภาษาอังกฤษ แม่พูดภาษาไทย แล้วก็ต้องคงการใช้ภาษาแบบนี้ไว้ จนกว่าลูกจะรู้เรื่องและใช้ภาษาอังกฤษไปแบบอัตโนมัติ จึงค่อยสามารถสลับใช้ภาษาได้ค่ะ
เพื่อนไม่พูดภาษาอังกฤษด้วย
สถาพแวดล้อมมีผลอย่างมากต่อการเรียนรู้ของเด็กค่ะ หลายๆ บ้านอาจสงสัยว่า ทั้งๆ ที่เราก็พูดภาษาอังกฤษกับลูกที่บ้านเป็นประจำอยู่แล้ว แต่ทำไมเขายังไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษกับเราสักที เพราะบางทีในตอนที่เขาอยู่โรงเรียน เพื่อนๆ อาจจะพูดคุยกันเป็นภาษาไทย จึงทำให้ลูกรู้สึกว่า ภาษาไทยก็ใช้คุยได้ เห็นจำเป็นต้องพูดเป็นภาษาอังกฤษ แต่เราก็คงไม่สามารถไปบังคับให้เพื่อนของลูกพูดภาษาอังกฤษได้ใช่ไหมล่ะคะ ดังนั้นวิธีทางแก้ในข้อนี้ เราอาจจะต้องทำงานหนักหน่อย พยายามพูดกับลูกด้วยภาษาอังกฤษเสมอ ไม่ว่าไปที่ไหนก็พูดกับเขาเป็นภาษาอังกฤษเลยค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะหาว่ากระแดะ เพราะการเรียนภาษาให้ได้ผลที่สุดคือการใช้จริงนั่นเอง
รู้สึกกดดันที่ต้องพูดได้
ความกดดันเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ลูกไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษกับพ่อแม่ คงเป้นเพราะว่าเขารู้สึกไม่สนุกกับการเรียนภาษานั้นๆ รู้สึกถูกบังคับว่าต้องพูดได้ อ่านได้ เขียนได้ ฟังได้ จนเหมือนกลายเป็นว่าทุกวันคือการเรียนภาษาอังกฤษที่แสนเบื่อหน่าย อีกอย่างคือเขาไม่เห็นว่าภาษามีความสำคัญสำหรับตัวของเขาในตอนนี้ ซึ่งสิ่งที่พ่อแม่ทำได้และควรทำก็คือการ พยายามทำให้การใช้ภาษาอังกฤษเป็นเรื่องธรรมชาติ เราไม่ต้องไปเร่งรัดให้เขาพูดได้ ฟังได้ ถ้าเขาไม่เข้าใจคำไหน เราก็อธิบายหรือพูดซ้ำๆ ลูกก็จะจดจำได้เอง อีกอย่างคือพยายามทำให้การเรียนภาษาเป็นเรื่องสนุก สอดแทรกไปในชีวิตประจำวัน เพื่อทำให้ลูกรู้สึกเคยชินกับการใช้ภาษาอังกฤษค่ะ
ลูกถูกแก้คำพูดอยู่เสมอ
เรามักไปตัดบทเวลาที่ลูกพูดผิดรึเปล่า การที่เราแก้ทันทีที่ลูกพูดผิด อาจทำให้เขาไม่กล้าที่จะพูดประโยคภาษาอังกฤษออกมา เพราะกลัวโดนดุหรือกลัวผิด ดังนั้นถ้าคุณพ่อคุณแม่อยากแก้คำผิด ก็อาจให้การพูดคุยโต้ตอบ โดยการทวนคำที่ถูกต้องกับลูก แบบประโยคคำถามให้ลูกต่อบทสนทนา แทนการแก้ทันทีแบบชี้ว่าผิด เช่น ลูกพูดว่า This is a cit (ลูกออกเสียง cat เป็น “kit”) ก็ให้เราแก้ด้วยการทวนประโยคหรือเป็นการตอบคำถามคือ Yes, this is a cat (ออกเสียง “cat” อย่างถูกต้อง) ก็จะช่วยให้ลูกรู้ว่าเขาพูดผิดและพยายามจดจำคำที่ถูกต้องด้วยตนเอง